معرفی مختصری از دهستان هودیان

بسم الله الرحمن الرحیم

این دهستان درفاصله ی ۵۵ کیلومتری شمال شرق شهرستان دلگان قرار دارد،که جمعیت آن بالغ بر۷۵۰۰ نفر می باشد،و از جمله بزرگترین دهستان های شهرستان دلگان می باشد.از شمال به روستاهای پاگ ومسجدابوالفضل و ازغرب به روستاهای هیر وگووس وازجنوب به روستای هیت کلیر و کهنک لدی واز شرق به روستاهای گوهر وسورک می رسد.

دهستان هودیان شامل آبادی های:هیدان،هورکی،افضل آباد،سورگ،کلوشا،دهدشت،راسته ای می باشد.

دهستانی با باغ های زیبای و دیدنی پرتقال که خوراک سفر چند روزه برای تعطیلات آخر هفته ونوروزاست.از عمده محصولات کشاورزی این منطقه میتوان: پرتقال،خرما،لیموشیرین وترش،انار وانگور را نام برد. به گونه ای که ۵۰ درصد باغات مرکبات شهرستان دلگان در این دهستان قرار دارد.

اما انچه در این میان از شهرت بیشتری برخوردار است پرتقال هودیان می باشد که زبانزد خاص وعام مردمان این منطقه است.پرتقال هودیان با توجه به شرایط آب و هوایی این منطقه و واقع شدن در دل کوهها از کیفیت بالایی برخوردار است بطوریکه در اکثر بازارهای استان و شهرهای همجوار پرتقال هودیان مشتری های ثابت خود را دارد.

از دیگر دیدنی های این روستا وجود حمام آبگرم است که در شمال روستا قرار دارد،که جاذبه های درمانی، گردشگری وتوریستی دارد.

غذا وخوراکی های هودیان:

از انواع خوراکی های بومی می توان به تجگی(خرما،آردگندم مخصوص،روغن حیوانی،آب باران) آبگوشت محلی هودیانی (اناردانه ای و آچاری)، کباب (تنورچه)، کشک محلی(شیلانچ) وبادمجان،آبسار( دوغ)، شیر، چنگال محلی(نوعی حلوا)، حلوای روغنی، پشک(خرماوکنجد)، نان روغن جوش،نان تیموش ، نان تنوری محلی اشاره نمود.

با این که بیشتر مردم این دهستان فقیر وتهیدست هستند اما همچنان شور و نشاط در این روستا حاکم است و مردم آن شاد وسلامت در کنار هم زندگی می کنند.با این که با خواندن این مطالب نمیتوانی از نوع زندگی این مردم با خبر باشی،فقط باید دید و لمس کرد. باید زحمت سفری طولانی را به جان بخری تا بتونی توامان سختی کشیدن آدم ها را در بهشتی زمینی ببینی.

این دهستان در دامنه کوهی بلند، با نمایی از دره و کوهستانی محسورکننده،در کنار روستا زمین های کشاورزی سرسبزی قرار گرفته که با چشمه های جوشان و قنات سیراب میشوند و باغ هایی  از پرتقال ولیمو که در مجموع شاهکاری شده از نقاش توانای هستی(خداوند بزرگ و بلند مرتبه).

خانه های آن به شیوه تقریبا پلکانی ساخته شده،و خانه های قدیمی آن بیشتر گلی و سنگ وسیمانی است.

شب های ساکت و آسمان صاف و پر ستاره ی این روستا آنقدر زیباست که آرامش خاصی رو به آدم میده،در این روستای قشنگ خبری از امکانات رفاهی و توریست نیست،و مردمان این روستا به سختی کشیدن  برای به دست آوردن یک لقمه نان حلال عادت کرده اند،اما با وجود این همه رنج و محرومیت هنوز شادی و نشاط در بین آنان جریان دارد،و...

هنوز با امید از خواب بیدار میشوند،و شکر گذار نعمت خدواند هستند.